اين چنين آرام آرام

از کنار آخرين پنجره که از آن مي گذشتم.

خسته خسته راه رفته بودم.

تنهايي ام در امتداد دستهايت بزرگتر خواهد شد.

من اينجا

تا تلاقي تمام خطوط موازي.

تا پر شدن صداي قلبم

به انتظارت خواهم ايستاد